Jest to roślina, która swoim wyglądem przypomina palmę, gdyż ma dość duże rozmiary. Mnie zachwycił jej delikatny, kremowy kolor i ciekawa struktura. W dużym, zadbanym ogrodzie może wyglądać bardzo luksusowo.

Opis :

Juka karolińska jest to roślina rosnąca w naturalnych warunkach w południowo-wschodnich rejonach Ameryki Północnej. Posiada bardzo egzotyczny wygląd. Przypomina małą palmę, ale faktycznie jest bardziej zbliżona do lilii. Liście juki są grube, sztywne, długie, wąskie, kształtem przypominają miecze o zielonej barwie. Wychodzą z jednego punktu i kształtem tworzą rozetę. Kwiatostan jest bardzo efektowny. Umieszczone są na pałce dorastającej nawet do 3 metrów wysokości (w cieplejszym klimacie). Kwiaty mają sześć kremowych płatków, są bardzo atrakcyjne i przypominają dzwon. Juka w okresie kwitnienia jest bardzo urokliwą rośliną, często stosowana przez hodowców.

Uprawa :

Juka karolińska lubi stanowiska bardzo słoneczne, ale toleruje czasowe zacienienie. Rośnie w glebie średnio-suchej, nie toleruje słabo odwadnianych i mokrych miejsc. Mogą rosnąć na mało zasobnych ziemiach. Rozmnażamy głównie poprzez podział sadzonki, ale możliwe również przez nasiona. Nasiona (podłużno-cylindryczne kapsułki) można zbierać po przekwitnięciu kwiatostanu. Po przekwitnięciu można usunąć uschnięty pęd, gdyż jest on brzydki i może pozostać w formie „suchego drewna” nawet do trzech lat. Juki mają bardzo głębokie korzenie, dlatego trudno jest ją całkowicie usunąć przez wykopanie. Jest to sposób rośliny na rozmnażanie.

Kolejny gatunek kwiatu, który chcę przedstawić, poprzez swój kształt i wygląd bardzo przypomina mi słońce. Z tego powodu zwrócił on moją uwagę. Uważam, że jest on piękny, a przez swój słoneczny kolor poprawia humor.

Opis :

Odmiana wyhodowana sztucznie. Odmiana podstawowa pochodzi z Ameryki Północnej. Dorasta do 20-30cm. Roślina krzaczasta, zwarta. Liście u podstawy przeważnie pierzaste, ogonki liściowe jasnozielone okrągłe i włochate. Kwiaty duże, złożone z czerwonymi i żółto zakończonymi płatkami, w środku ciemnoczerwone kwiaty rurkowe. Najbardziej znane odmiany: „Bremę” i „Brungunder”

Uprawa :

Stanowisko słoneczne i ciepłe. Gleba żyzna, plastyczno-gliniasta, przepuszczalna, umiarkowanie wilgotna. Bylina ta wymaga regularnego nawożenia w okresie kwitnienia, żeby w następnym roku zakwitła obficie. Po kwitnieniu ścinamy dość krótko, z zimą przykrywamy otuliną.

Dziś przedstawię wam gatunek kwiatu, który zwrócił moją uwagę poprze swoj niezwykły kolor. Mam na myśli Babianę , kolejną egzotyczną roślinę ogrodową.

Opis :

Babiana pochodzi z Afryki i jest przedstawicielem rodziny kosaćcowatych Iridaceae. Jest to bardzo rzadka roślina bulwiasta ceniona, przede wszystkim za pięknie, jaskrawo ubarwione pięciopłatkowe kwiaty, obejmująca wiele gatunków, choć w uprawie można spotkać tylko nieliczne. Osiąga około 30 cm wysokości. Najczęściej możemy się spotkać z Babiana plicata osiągająca 20-30 cm wysokości, szerokość 5-8 cm o lancetowatych liściach oraz fioletowoniebieskich kwiatach, zebranych w kwiatostan, z żółtymi plamami na płatkach. B. stricte z wachlarzem lancetowatych stojących liści odziomkowych oraz krótkich kłosach, lejkowatych kwiatach w barwie fioletu, czerwieni, kremowych, bladożółtych, czasami z czerwonym środkiem.

Uprawa :

Wymaga stanowisk słonecznych, ciepłych, osłoniętych, gleby próchnicze, żyzne, przepuszczalne, zasobne w składniki pokarmowe. Podczas wzrostu i kwitnienia wymaga dużo wilgoci i składników pokarmowych. Rozmnażamy je poprzez podział bulw w okresie jesiennym. Ponieważ jest wrażliwa na mróz, należy ją wykopywać na zimę i przechowywać w zabezpieczonych przed mrozem pomieszczeniach, przysypane np. piaskiem (tem. powyżej 10ºC). Cebule wysadzamy na przełomie kwietnia i maja, po kwitnieniu wymagają okresu spoczynku.